Winterkoud

winterkoud is het in mij
stil, bevroren lijk ik haast
wie ziet mij nog, wie weet
dat in mij leven is

ik weet het niet
ik ben mijn natuur vergeten
ik weet het wel
ik hunker naar de zon

winterkoud is het in mij
ben ik verloren, is het te laat
het harde donker in de stille winter
geen uiterlijk vertoon

pas als ik zo naakt ben
ontdek ik hoe ik leef
geworteld in mijn grond
een levend wezen

winterkoud kan het leven zijn
nooit ben ik te laat
na het stil houden
botten nu mijn krachten uit